စေတနာနဲ့ ဆေးညွှန်းကြသည် သို့သော်…(ယူနီကုဒ်)

စေတနာနဲ့ ဆေးညွှန်းကြသည် သို့သော်….
တိုင်းရင်းဆေးဖြစ်ဖြစ် အနောက်တိုင်းဆေးဖြစ်ဖြစ်၊ အချင်းချင်း ဆေးနည်းတွေ မျှဝေကြတာ၊ ဆေးညွှန်းကြတာတွေဟာ စေတနာဆိုတာ ငြင်းစရာ လုံးဝမရှိ အားလုံးသိကြပါ တယ်။
ဒါပေမဲ့ ဖြစ်တဲ့ရောဂါ အကြောင်းလဲ ဂဃနဏမသိ၊
ကိုယ်ညွန်းတဲ့ ဆေးအကြောင်းလဲ သေသေချာချာ မသိဘဲ ညွှန်းတော့ စေတနာက ဝေဒနာဖြစ်စေတာ အများသဘောပေါက်စေချင်ပါတယ်။
တိုင်းရင်းဆေးဖြစ်ဖြစ် အနောက်တိုင်းဆေးဖြစ်ဖြစ်၊ ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးတွေ ရှိတာမို့လို၊  ဘေးထွက်ဆိုးကျိုး ကြောင့်ဖြစ်စေ၊ အနာနဲ့ဆေးမတဲ့လို့ ဖြစ်စေ၊ အနာနဲ့ဆေးလွဲနေတာကို အဟုတ်မှတ်ကုနေလို့ ကုထုံးအမှန်ကို အချိန်မှီမရဘဲ အခါနှောင်းလို့ ဖြစ်စေ၊ လူနာခမျာ ဒူက္ခရောက်နိုင် တာကို သတိချပ်စေချင်ပါတယ်

ဥပမာ သမားကောင်းတယောက် ထံမှာ လူနာ ဘာဖြစ်လို့၊ ဆေးပေးပါလို့ သွားတောင်းရင်  အလွယ်တကူပေးမှာ မဟုတ်ဘဲ ရောဂါ  လက္ခဏာတွေကို သေချာမေး၊ ဖြစ်နိုင်ရင် သေချာ စမ်းသပ်ပြီးမှဆေးပေးပါတယ် ။
လက္ခဏာတွေ တူသော်လဲ ဇစ်မြစ်မတူတဲ့ရောဂါတွေအတွက် ကုထုံးလဲ မတူလို့ပါ။
လက္ခဏာတွေ တူသော်လဲ ဇစ်မြစ်မတူတဲ့ရောဂါတွေအတွက် ကုထုံးလဲ မတူလို့ပါ။
ဆေးဆရာတွေတောင် ဆေးကို အဲဒီလို ရမ်းပေး မှန်းပေး မလုပ်ရင် ရောဂါ အကြောင်း ဆေးအကြောင်း သေသေချာချာ မသိသူတွေက ဆေးကို အဲဒီလို တဆင့်ကြား ဗဟုသုတလေးနဲ့ ညွှန်းသင့်ပါသလားခင်ဗျာ။
အဲဒီ စေတနာ ကိုဘေးဖယ်ထားလိုက်ရင် အဲဒီလိုဆေးနည်းမျှဝေတာဟာ ရမ်းကုဆေးကုတာဘဲ မဟုတ်ပါလားဗျာ။
ကွမ်းယာဆိုင်က ဆေးစပ်ပေးတာနဲ့၊ ရောဂါ အကြောင်း ဆေးအကြောင်း သေသေချာချာ မသိဘဲ ဆေးညွှန်းတာ၊ စေတနာနဲ့ ရည်ရွယ်ချက်တွေ လုံးဝကွဲပြားသော်လဲ ၊
လုပ်ရပ်ရဲ့ အရည်အသွေးနဲ့ ရလာဒ်ကတော့ သွားတူပါကြောင်း၊
စေတနာနဲ့ပေမဲ့ ရောဂါ အကြောင်း ဆေးအကြောင်း ဂဃနဏ မသိလျင် တိုင်းရင်းဆေးဖြစ်ဖြစ် အနောက်တိုင်းဆေးဖြစ်ဖြစ်၊
အချင်းချင်း ဆေးနည်းတွေ မျှဝေကြတာ၊ ညွှန်းကြတာ မလုပ်သင့်ပါကြောင်း၊ ဆင်ခြင်နိုင်ကြဖို့ နှိုးဆော်ပါရစေ ဆွေမျိုးတို့ရေ။
လွတ်လပ်စွာ သဘောကွဲလွဲနိုင်ပါတယ်၊

အောက်ကအကိုးအကားလေးကို

http://gilgamesh-blog.blogspot.com/2009/02/blog-post_10.htmlhttp://gilgamesh-blog.blogspot.com/2009/02/blog-post_10.html မှကောက်နှုတ်ထားပါသည်။

ၾကြက္ က်င္ငယ္ရည္၊ အေအးဗူးနဲ့ Leptospirosis (ေဇာ္ဂ်ီဖြန့္)

ၾကြက္ က်င္ငယ္ရည္၊ အေအးဗူးနဲ့ Leptospirosis

ဒီလိုဖတ္လိုက္ရပါတယ္

( သံဗူးကိုအသံုံးျပဳထားတဲ့ အေဖ်ာ္ယမကာေတြ ေသာက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္
==========================
eptospira ဆိုတဲ့ virus ေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ေရာဂါပါ။ ၾကြက္ေသးေတြထဲမွာ ခိုေအာင္းေနတတ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံမွာ (ဘယ္ႏိုင္ငံလဲမမွတ္မိေတာ့ပါ) မိသားစုတစ္စုက တနဂၤေႏြအားလပ္ရက္မွာ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္တယ္။ စားစရာနဲ ့ အေဖ်ာ္ယမကာသံဗူး (tin cans) ေတြ ယူသြားတယ္။ တနလၤာေန ့မွာ မိသားစုဝင္ႏွစ္ေယာက္ ေဆးရုံ (အထူးၾကပ္မတ္ေဆာင္) တက္ရတယ္။ ဗုဒၶဟူးေန ့မွာတစ္ေယာက္ ဆံုးသြားတယ္။ Autopsy result က leptospirosis ပါ။
ဘာၾကာင့္ျဖစ္တာလဲဆိုေတာ့ ေျခာက္ေသြ ့ေနတဲ့ႁကြက္ေသးနဲ ့အတူ leptospira ကပ္ညိွေနတဲ့ သံဗူးေတြကိုေသာက္မိတာေၾကာင့္ပါ။Tin Can မ်က္ႏွာျပင္ကို သန္ ့ရွင္းမႈမရွိဘဲ၊ ဖန္ခြက္ (သို ့) ခြက္တခုခုနဲ ့မထည့္ဘဲ ေမာ့ေသာက္ခဲ့တာပါ။
အေဖ်ာ္ယမကာမ်ားေဈးကြက္ထဲျဖန္ ့ျဖဴးေရာင္းခ်ျခင္းမျပဳမွီ stock မွာသိုေလွာင္သိမ္းဆည္းထားေလ့ရွိပါတယ္။ ၾကြက္မ်ားျဖတ္ေလွ်ာက္သြားရုံသာမက ၾကြက္ေသးမ်ားပါရွိေနတတ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အေဖ်ာ္ယမကာသံဗူး ေတြေသာက္တဲ့အခါ သံဗူး မ်က္ႏွာကိုျပန္သန္ ့စင္ဖို ့မေမ့နဲ ့ေနာ္ ။
ref:ေဆး၀ါးဆိုင္သတင္းေဆာင္းပါး)

၁. ေစတနာနဲ႔ မၽွေဝေပးတာကို ေလးစား ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
၂။ တကယ္ေတာ့ ဗူးျဖစ္ျဖစ္ ပုလင္းျဖစ္ျဖစ္ မေသာက္ခင္ အျပင္ဖက္ကို ေရဆးတာ၊ လုပ္သင့္တဲ့ အက်င့္ေကာင္းေလးတခုလို႔ ဆိုပါရေစ။
၃။ အင္တာနက္ေခတ္ႀကီးမွာ အခ်က္အလက္ အမွန္ကို ရွာေဖြရတာ ခက္ပါတယ္။ တကယ္ကို အမွိုက္ပုံထဲမွာ ျပန္သုံးလို႔ရတဲ့ အသုံးတဲ့ပစၥည္းေလးေတြရွာရသလိုပါဘဲ။ က်မ္းကိုး (Ref) ဆိုတာကလဲ တခါတေလ သူတို႔ကိုယ္တိုင္က ဘယ္ကေနကူးလာမွန္းမသိ တာေတြ႕ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။
၄။ တကယ္ေတာ့ ဒီ Leptospirosis ဇါတ္လမ္းႀကီးက တေၾကာ့ၿပီးတေၾကာ့ လည္ေနတာပါ။
ဇါတ္လမ္းက အမွားႀကီးပါ၊ ေအာက္ကလင့္ေတြမွာ အေသးစိတ္ ဖတ္နိုင္ပါတယ္။
http://www.snopes.com/medical/toxins/raturine.asp
http://www.hoax-slayer.com/leptospirosis-soda-can.html
http://urbanlegends.about.com/…/bl_leptospirosis_coke_can.h…
၅။ Leptospirosis ဆိုတာ ႂကြက္ေတြက ကူးတဲ့ေရာဂါဆိုတာ မွန္ပါတယ္။ bacteria ပါ။
ေရာဂါပိုးရွိတဲ့ ႂကြက္ရဲ့ က်င္ငယ္ေရ၊ ခႏၶာကထြက္တဲ့ အရည္ (ဥပမာ ေသြး) တို႔နဲ႔ တိုက္ရိုက္ ထိေတြ႕မိရင္ ျဖစ္ေစ။ အဲဒီ ႂကြက္ရဲ့ က်င္ငယ္ေရ ပါတဲ့ ေရ တို႔ ေၿမ (စိုထိုင္းေသာ ေျမ) တို႔ တို႔နဲ႔ ထိေတြ႕မိရင္ ျဖစ္ေစ။ Leptospirosis ပိုးက အေရျပား (သို႔) အေျမႇးပါးတို႔က တဆင့္ လူ႔ခႏၶာထဲဝင္ေရာက္ ေရာဂါျဖစ္ပြားေစတယ္လို႔ အေမရိကန္ ေရာဂါထိမ္းခ်ဳပ္ေရးဗဟို ကဆိုပါတယ္။ http://www.cdc.gov/leptospirosis/infection/index.html
အဲဒီပိုးက ေရထဲ (သို႔) စိုထိုင္းေသာ ေျမတို႔လဲမွာ လနဲ႔ခ်ီ အသက္ရွင္နိုင္လို႔ အဒီ ေရ/ ေျမေတြနဲ႔ ထိေတြ႕တတ္ၾကတဲ့ လယ္သမား၊ ၿခံသမား စည္ပင္လုပ္သား စသည္တို႔ တေတြကို ကူးစက္နိုင္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ေျခာက္ေသြ႕တဲ့ ေနရာမွာ ဆိုရင္ေတာ့ ႂကြက္ရဲ့ က်င္ငယ္ေရအေျခာက္ထဲမွာေတာင္ တခဏဘဲ အသက္ရွင္နိုင္တာမို႔လို႔ ဇါတ္လမ္းထဲက အေအးဗူးအခြံေပၚမွာ Leptospirosis ပိုးေတြ အသက္မရွင္ပါဘူးတဲ့။
ကိုယ္ေသာက္တဲ့အခ်ိန္ မွာ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ေသးစိုၿပီးကာစဆိုရင္ေတာ့လဲ ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။ ေသးေစာ္ေတာ့နံမေပါ့။
“The bacteria can survive for up to one month if the urine is transferred into water immediately, though dies rapidly if dried out.
http://www.leptospirosis.org/medical/infection.php
The bacteria does not survive long in dry conditions or salt water
http://www.plymouth.gov.uk/leptospirosis_and_weil_s_disease… “
၆. ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဗူးျဖစ္ျဖစ္ ပုလင္းျဖစ္ျဖစ္ မေသာက္ခင္ အျပင္ဖက္ကို ေရဆးတာ၊ လုပ္သင့္တဲ့ အက်င့္ေကာင္းေလးတခုလို႔ ဆိုပါရေစ။
တကယ္ေတာ့ ႂကြက္ရဲ့ က်င္ငယ္ေရ၊ မစင္တို႔ကေနကူးတဲ့ ဗိုင္းရပ္တမ်ိဳးရွိပါတယ္?
Hantavirus ဟန္တာဗိုင္းရပ္စ္ လို႔ဆိုပါတယ္။
သူကေတာ့ Hantavirus Pulmonary Syndrome (HPS) ေခၚတဲ့ ျပင္းထန္ၿပီး ေသေစနိုင္တဲ့ အသက္ရွူ လမ္းေၾကာင္း ေရာဂါကို ျဖစ္ေစတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။
အခုထိေတာ့ အေမရိကတိုက္နဲ႔ ဥေရာပနိုင္ငံ တခ်ိဳ႕မွာဘဲ ျဖစ္ဖူးတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ရွိပါေသးတယ္။
ကူးစက္တာကလဲ ေလတဲကတဆင့္ကူးပါတယ္။
ေရာဂါပိုးရွိတဲ့ ႂကြက္ရဲ့ လတ္ဆတ္တဲ့ က်င္ငယ္ေရ၊ မစင္၊ သြားေရတို႔ အမွုန္အမႊားေလးေတြ ျဖစ္ၿပီး (သို႔) ႂကြက္သိုက္ အမွုန္အမႊားေလးေတြ ေလထဲျပန႔္လြင့္လာတာကို ရွူမိခ်င္းအားျဖင့္ လူေတြအဲဒီေရာဂါရတာမ်ားတယ္ ဆိုပါတယ္။
ေရာဂါပိုးရွိတဲ့ ႂကြက္ရဲ့ လတ္ဆတ္တဲ့ က်င္ငယ္ေရ၊ သြားေရတို႔ တို႔ပါဝင္ေနတဲ့ အစားအစာ၊ အရည္တို႔ကို စားမိျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ေရာဂါပိုးရွိတဲ့ ႂကြက္ရဲ့ လတ္ဆတ္တဲ့ က်င္ငယ္ေရ၊ သြားေရတို႔ ကိုထိထားေသာ လက္၊ ပစၥည္းတို႔နဲ႔ လူရဲ့ ပါးစပ္ ႏွာေခါင္းတို႔ကို ကိုင္မိ ထိမိ ရင္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေရာဂါပိုးရွိတဲ့ ႂကြက္ရဲ့ ကိုက္တာ ခံရရင္ ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေရာဂါရေကာင္းရနိုင္တယ္လို႔ ပညရွင္တခ်ိဳ႕က ယူဆပါသတဲ့။
http://www.cdc.gov/hantavirus/hps/transmission.html http://www.cdc.gov/hantavirus/hps/transmission.htmlကို ကိုးကားပါသည္။

ဗိုက်ထဲကမျှော့နဲ့ ကန်စွမ်းရွက် ဇာတ်လမ်း၊ (ယူနီကုဒ်)

ဗိုက်ထဲကမျှော့နဲ့ ကန်စွမ်းရွက် ဇာတ်လမ်း၊ 
ကျွတ်တို့ မျှော့တို့ က ကိုယ်ခန္ဓာ အပူချိန်ထဲ မှာ မရှင်ဘူး။
အစာအိမ်ထဲက အက်ဆစ်နဲ့ အူထဲက အစာခြေရည် က လူ့ အရေပြားတောင် စားတယ်။
ကိုယ်တွေစားတဲ့ အသားတွေ အရိုးတွေ ဘယ်လိုပြန်ထွက်လာလဲ ပြန်ကြည့်ပေါ့။
သန်ကောင်နဲ့တော့ မနှိုင်းနဲ့၊ သန်ကောင်က အူထဲနေတာ သူ့သဘာဝ၊ ခံနိုင်တယ်။ ကျွတ်တို့ မျှော့တို့က ရေထဲ အေးတဲ့ အစိုများတဲ့ အပင်ကြားထဲနေတာ။ သဘာျဝချင်းကလုံးဝမတူ။
အရှင်စားလဲ ချေးဖြစ်သွားမှာ။

ဒါပေမဲ့ မျော့ကိုယ်ပေါ်မျာ ပိုးမွှားတွေ တော့ အများကြီး ပါပါတယ်၊ အဲဒိပိုးမွှားတေါက ရောဂါပေးနိုင်ပါတယ်။
နောက်ပြိး ဟင်းရွက်တွေကို သေချာ မဆေး၊ ကျက်အောင်မချက်ရင်တော့ သန်ကောင်တို့ ဝမ်းကိုက်ပိုး အသည်းရောင် အေပိုး အီး ပိုး တိုက််ဖွွိုက်ပိုးတို့ ဝင်လိမ့်မပေါ့။
အောက်ကပုံ ၂ပုံနဲ့ ကန်စွမ်းရွက်နဲ့ ဘာမှ မဆိုင်ဘူးဗျ၊ 
အဲဒီပုံ ၂ပုံ က အိန္ဓိယမှာ ဖြစ်တောင့်ဖြစ်ခဲ ဖြစ်ခဲ့တာ၊
မိန်းကလေးတွေ အပေါ့အပါးသွားရင် သတိထားပေါဗျာ၊ စအိုထဲမျှာ့ဝင်ရင် အဲဒိမျှော့ သေတာ မြန်တယ်၊ အစာခြေရည် ကြောင့်။ 
မိန်းမအင်္ဂါထဲ ဝင်ရင်တော့ ချက်ချင်းမသေတော့ အလွန်ဖြစ်ခဲပေမဲ့ သွေးလဲစုပ်နိူင်သလို သားအိမ်ပြွန်ကတဆင့် ဝမ်းခေါင်းထဲ ရောက်သွားနိုင်တယ်။
မျှော့ သွေးစုပ်ရင် သွေးမခဲအောင် သူ့တံတွေးနဲ့ ဒါဏ်ရာကို စွတ်တော့ သွေးမတိတ်ဘဲ သွေးလွန်နိုင်တယ်ဆိုပါစို့။
ပုံထဲက ကလေးမလေးက ၂ နှစ်၊ မျှော့က မိန်းမကိုယ်ထဲဝင်သွားတာ လူကြီးတွေက တွေ့လို့ ဆွဲထုတ်တာ မရတော့ ဆားနဲ့ တိုင်းရင်းဆေး အထဲကို ထဲ့ တယ်၊ မရဘူး။ 
အနားကဆေးခန်းက ဆရာဝန်တွေ ကရိယာတွေသုံးပြီး အောက်ကနှိုက်ထုတ်ဖို့ ကြိုးစားတာလဲမရ။
အာထရာဆောင်းရိုက်တော့ ဘိုက်ခေါင်းထဲ မျာအိုင်နေတဲ့ သွေးတွေနဲ့ လှုပ်ရျားနေသေးတဲ့ မျျော့ကိုတွေလို့ ဆေးရုံကြိးမှာ ခွဲတာတဲ့၊ မျှော့က အူထဲမရောက်ဘဲ ဝမ်းခေါင်းထဲ တန်းရောက်သွားတော့ နာရီ အတော်ကြာ အသက်ရှင်နေတာကိုး။
ဝမ်းခေါင်းထဲ မျာ ပူပေမဲ့ အစာခြေရည် အင်ဇိုင်းတွေ အက်ဆစ်တွေ မရှိဘူးလေ။
သားအိမ်ကလဲပေါက်ပြဲနေပြီး ဝမ်းခေါင်းထဲမှာလဲ သွေးတွေ တော်တော်ထွက်လို့ တော်တော် နှာနှပ်လိုက်ရသလို သားအိမ်လဲပြန်ချုပ်ပေးလိုက်ရသတဲ့။
ခွဲလိုက်တော့ မျှော့က သေနေပြိ။
အဲဒီထဲမှာ သေချာမရေးတာက သားအိမ် ပေါက်ပြဲနေပြီး ဝမ်းခေါင်းထဲမှာလဲ သွေးတွေ ထွက်တာ က မျှော့ကြောင့်လား၊ ဆေးခန်းမှာ အောက်ကနှိုက်ဖို့ ပစ္စည်းကရိယာတွေသုံး ကြိုးစားလို့ ဖြစ်တာလားဆိုတာပါဘဲ။
စဉ်းစားကြည့်ပေါ့၊ မျှော့ဆိုတာ ပြော့ပြော့လေး ဘယ်အပေါက်ကျဉ်း ကဖြစ်ဖြစ် ဝင်နိုင် ထွက်နို်င်တယ်။ သားဥပြွန်က သားအိမ်နဲ့ ဝမ်းတွင်းခေါင်းကို တိုက်ရိုက်ဆက်ထားတာ။
မျှော့က အဲဒီကနေသွားလို့ရတယ်။
ဒါပေမဲ့ အဲဒီ ၂နှစ်သမီးရဲ့ ပြွန်က ပွင့်သေးရဲ့လားတော့ မသိဘူး။
မျှော့ က သားအိမ်နံရံကို ကိုက်ဖေါက်မလား၊ မထင်ပါဘူး။
ကျွန်တော့ အမြင်ကတော့ (There was a punched out perforation at the fundus of the uterus, ) ဆိုတော့ ဆေးခန်းမှာ အောက်ကနှိုက်ထုတ်ဖို့ ပစ္စည်းတွေသုံး ကြိုးစားလို့ ကလေးရဲ့ သားအိမ်သေးသေးလေး ပေါက်ပြဲသွားတာ၊ အဲဒီအပြဲကနေ သွေးထွက်လွန်တာပိုဖြစ်နိုင်တယ်။
ကိုရွှေမျှော့ ကအဲဒီအပေါက်ကနေ ဝမ်းတွင်းခေါင်းကိုရောက်တာလို့လဲရေးတယ်ဗျ။
ကလေးမလေးခင်မျာမှာ အဲဒီ မျှော့ ကို ဝိုင်းမထုတ်ကြရင် မျှော့သွေးစုပ်ခံရပြိး သွေး ထွက်လဲ နည်းနည်း များနိုင်ပေ မဲ့ မျှေ့ာ က သူ့ဟာသူသေပြိး သွေးလဲအချိန်တန်ရင် တိတ်မှာပါ၊
အခုတော့ မျှော့ ကို အတင်းနှိုက်လို့ သားအိမ်ပေါက်ပြိး သွေးထွက်လွန်တာ နည်းနည်းသာ ခွဲတာနောက်ကျရင် မျှော့ ကြောင့်မသေ ဆရာကြေကြောင့် သေမဲ့ကိန်း၊ ဖတ်ချင်ရင် ဟောဒီဂျာနယ်မှာပါတယ်။
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3221160/

၁ အချုပ်ကတော့ ၁. ဒီဇါတ်ထဲကမျှော့နဲ့ ကန်စွမ်းရွက်တို့ မဆိုင်ရေးချာ မဆိုင်ပါ။
၂ ဟင်းရွက်တွေကို သေချာ မဆေး၊ ကျက်အောင်မချက်ရင်တော့ သန်ကောင်တို့ ဝမ်းကိုက်ပိုး၊ အသည်းရောင် အေပိုး အီး ပိုး တိုက််ဖွွိုက်ပိုးတို့ ဝင်နိုင် ရောဂါရနိုင်ပါတယ်။ 
၃. အမျိုးသမီများ ရေစပ်တို့ မြက်ခင်းတို့ပေါ်မှာ အခင်းကြီး အခင်းလေး နျား သွားရင် မိန်းမအင်္ဂါထဲ မျှော့တို့ ကျွတ်တို့ ဝင်ပြီးဒုက္ခပေးနိုင်ပါတယ်၊ အားလုံးဘေးကင်းကြပါစေ။


  http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3221160/

ဗိုက္ထဲကေမွ်ာ့နဲ့ ကန္စြမ္းရြက္ ဇာတ္လမ္း၊ (ေဇာ္ဂ်ီဖြန့္)

ဗိုက္ထဲကေမၽွာ့နဲ႔ ကန္စြမ္းရြက္ ဇာတ္လမ္း၊
ကၽြတ္တို႔ ေမၽွာ့တို႔ က ကိုယ္ခႏၶာ အပူခ်ိန္ထဲ မွာ မရွင္ဘူး။
အစာအိမ္ထဲက အက္ဆစ္နဲ႔ အူထဲက အစာေျခရည္ က လူ႔ အေရျပားေတာင္ စားတယ္။
ကိုယ္ေတြစားတဲ့ အသားေတြ အရိုးေတြ ဘယ္လိုျပန္ထြက္လာလဲ ျပန္ၾကည့္ေပါ့။
သန္ေကာင္နဲ႔ေတာ့ မႏွိုင္းနဲ႔၊ သန္ေကာင္က အူထဲေနတာ သူ႔သဘာဝ၊ ခံနိုင္တယ္။ ကၽြတ္တို႔ ေမၽွာ့တို႔က ေရထဲ ေအးတဲ့ အစိုမ်ားတဲ့ အပင္ၾကားထဲေနတာ။ သဘာ်ဝခ်င္းကလုံးဝမတူ။
အရွင္စားလဲ ေခ်းျဖစ္သြားမွာ။

ဒါေပမဲ့ ေမ်ာ့ကိုယ္ေပၚမ်ာ ပိုးမႊားေတြ ေတာ့ အမ်ားႀကီး ပါပါတယ္၊ အဲဒိပိုးမႊားေတါက ေရာဂါေပးနိုင္ပါတယ္။
ေနာက္ၿပိး ဟင္းရြက္ေတြကို ေသခ်ာ မေဆး၊ က်က္ေအာင္မခ်က္ရင္ေတာ့ သန္ေကာင္တို႔ ဝမ္းကိုက္ပိုး အသည္းေရာင္ ေအပိုး အီး ပိုး တိုက္္ဖြြိဳက္ပိုးတို႔ ဝင္လိမ့္မေပါ့။
ေအာက္ကပုံ ၂ပုံနဲ႔ ကန္စြမ္းရြက္နဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ဘူးဗ်၊
အဲဒီပုံ ၂ပုံ က အိႏၶိယမွာ ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲ ျဖစ္ခဲ့တာ၊
မိန္းကေလးေတြ အေပါ့အပါးသြားရင္ သတိထားေပါဗ်ာ၊ စအိုထဲမၽွာ့ဝင္ရင္ အဲဒိေမၽွာ့ ေသတာ ျမန္တယ္၊ အစာေျခရည္ ေၾကာင့္။
မိန္းမအဂၤါထဲ ဝင္ရင္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းမေသေတာ့ အလြန္ျဖစ္ခဲေပမဲ့ ေသြးလဲစုပ္နိူင္သလို သားအိမ္ႁပြန္ကတဆင့္ ဝမ္းေခါင္းထဲ ေရာက္သြားနိုင္တယ္။
ေမၽွာ့ ေသြးစုပ္ရင္ ေသြးမခဲေအာင္ သူ႔တံေတြးနဲ႔ ဒါဏ္ရာကို စြတ္ေတာ့ ေသြးမတိတ္ဘဲ ေသြးလြန္နိုင္တယ္ဆိုပါစို႔။
ပုံထဲက ကေလးမေလးက ၂ ႏွစ္၊ ေမၽွာ့က မိန္းမကိုယ္ထဲဝင္သြားတာ လူႀကီးေတြက ေတြ႕လို႔ ဆြဲထုတ္တာ မရေတာ့ ဆားနဲ႔ တိုင္းရင္းေဆး အထဲကို ထဲ့ တယ္၊ မရဘူး။
အနားကေဆးခန္းက ဆရာဝန္ေတြ ကရိယာေတြသုံးၿပီး ေအာက္ကႏွိုက္ထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတာလဲမရ။
အာထရာေဆာင္းရိုက္ေတာ့ ဘိုက္ေခါင္းထဲ မ်ာအိုင္ေနတဲ့ ေသြးေတြနဲ႔ လွုပ္ရ်ားေနေသးတဲ့ ေမ််ာ့ကိုေတြလို႔ ေဆး႐ုံႀကိးမွာ ခြဲတာတဲ့၊ ေမၽွာ့က အူထဲမေရာက္ဘဲ ဝမ္းေခါင္းထဲ တန္းေရာက္သြားေတာ့ နာရီ အေတာ္ၾကာ အသက္ရွင္ေနတာကိုး။
ဝမ္းေခါင္းထဲ မ်ာ ပူေပမဲ့ အစာေျခရည္ အင္ဇိုင္းေတြ အက္ဆစ္ေတြ မရွိဘူးေလ။
သားအိမ္ကလဲေပါက္ျပဲေနၿပီး ဝမ္းေခါင္းထဲမွာလဲ ေသြးေတြ ေတာ္ေတာ္ထြက္လို႔ ေတာ္ေတာ္ ႏွာႏွပ္လိုက္ရသလို သားအိမ္လဲျပန္ခ်ဳပ္ေပးလိုက္ရသတဲ့။
ခြဲလိုက္ေတာ့ ေမၽွာ့က ေသေနၿပိ။
အဲဒီထဲမွာ ေသခ်ာမေရးတာက သားအိမ္ ေပါက္ျပဲေနၿပီး ဝမ္းေခါင္းထဲမွာလဲ ေသြးေတြ ထြက္တာ က ေမၽွာ့ေၾကာင့္လား၊ ေဆးခန္းမွာ ေအာက္ကႏွိုက္ဖို႔ ပစၥည္းကရိယာေတြသုံး ႀကိဳးစားလို႔ ျဖစ္တာလားဆိုတာပါဘဲ။
စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့၊ ေမၽွာ့ဆိုတာ ေျပာ့ေျပာ့ေလး ဘယ္အေပါက္က်ဥ္း ကျဖစ္ျဖစ္ ဝင္နိုင္ ထြက္နို္င္တယ္။ သားဥႁပြန္က သားအိမ္နဲ႔ ဝမ္းတြင္းေခါင္းကို တိုက္ရိုက္ဆက္ထားတာ။
ေမၽွာ့က အဲဒီကေနသြားလို႔ရတယ္။
ဒါေပမဲ့ အဲဒီ ၂ႏွစ္သမီးရဲ့ ႁပြန္က ပြင့္ေသးရဲ့လားေတာ့ မသိဘူး။
ေမၽွာ့ က သားအိမ္နံရံကို ကိုက္ေဖါက္မလား၊ မထင္ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ့ အျမင္ကေတာ့ (There was a punched out perforation at the fundus of the uterus, ) ဆိုေတာ့ ေဆးခန္းမွာ ေအာက္ကႏွိုက္ထုတ္ဖို႔ ပစၥည္းေတြသုံး ႀကိဳးစားလို႔ ကေလးရဲ့ သားအိမ္ေသးေသးေလး ေပါက္ျပဲသြားတာ၊ အဲဒီအျပဲကေန ေသြးထြက္လြန္တာပိုျဖစ္နိုင္တယ္။
ကိုေရႊေမၽွာ့ ကအဲဒီအေပါက္ကေန ဝမ္းတြင္းေခါင္းကိုေရာက္တာလို႔လဲေရးတယ္ဗ်။
ကေလးမေလးခင္မ်ာမွာ အဲဒီ ေမၽွာ့ ကို ဝိုင္းမထုတ္ၾကရင္ ေမၽွာ့ေသြးစုပ္ခံရၿပိး ေသြး ထြက္လဲ နည္းနည္း မ်ားနိုင္ေပ မဲ့ ေမၽွ႕ာ က သူ႔ဟာသူေသၿပိး ေသြးလဲအခ်ိန္တန္ရင္ တိတ္မွာပါ၊
အခုေတာ့ ေမၽွာ့ ကို အတင္းႏွိုက္လို႔ သားအိမ္ေပါက္ၿပိး ေသြးထြက္လြန္တာ နည္းနည္းသာ ခြဲတာေနာက္က်ရင္ ေမၽွာ့ ေၾကာင့္မေသ ဆရာေၾကေၾကာင့္ ေသမဲ့ကိန္း၊ ဖတ္ခ်င္ရင္ ေဟာဒီဂ်ာနယ္မွာပါတယ္။
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3221160/

၁ အခ်ဳပ္ကေတာ့ ၁. ဒီဇါတ္ထဲကေမၽွာ့နဲ႔ ကန္စြမ္းရြက္တို႔ မဆိုင္ေရးခ်ာ မဆိုင္ပါ။
၂ ဟင္းရြက္ေတြကို ေသခ်ာ မေဆး၊ က်က္ေအာင္မခ်က္ရင္ေတာ့ သန္ေကာင္တို႔ ဝမ္းကိုက္ပိုး၊ အသည္းေရာင္ ေအပိုး အီး ပိုး တိုက္္ဖြြိဳက္ပိုးတို႔ ဝင္နိုင္ ေရာဂါရနိုင္ပါတယ္။
၃. အမ်ိဳးသမီမ်ား ေရစပ္တို႔ ျမက္ခင္းတို႔ေပၚမွာ အခင္းႀကီး အခင္းေလး န်ား သြားရင္ မိန္းမအဂၤါထဲ ေမၽွာ့တို႔ ကၽြတ္တို႔ ဝင္ၿပီးဒုကၡေပးနိုင္ပါတယ္၊ အားလုံးေဘးကင္းၾကပါေစ။ယ္၊ အားလံုးေဘးကင္းၾကပါေစ။

ရမ်းကု လုပ်ကြမလား (ယူနီကုဒ်)

ဉာဏ်မှီသလောက် ဆန်းစစ်ကြည့်တော့
နေမကောင်းသူတွေကို အနောက်တိုင်းဆေး ပေးကုနေကြသူတွေမှာ

 ၁။ ရမ်းကု
 ၂။ ဆေးဆိုင်များ
၃။ အခြေခံကျန်းမာရေးဝန်ထမ်း ( သားဖွားဆရာမ၊ ကျန်းမာရေးလုပ်သား)
၄။ ကျန်းမာရေးမှူး
၅။ ဆရာဝန် ရိုးရိုး / အထူးကု
 ၆. အတွေ့ အကြုံရင့်နေသော ဆရာဝန် ရိုးရိုး / အထူးကု

 သူတို့ ပေးနေတဲ့ဆေးတွေမှာ
 ၁။ အဆင့်မှီဆေးဝါးများ ( အက်ဒီအေ မှတ်ပုံတင်)
၂။ နယ်စပ်ကသွင်းလာသော အဆင့်မမှီတမှီဆေးဝါးများ ( အက်ဒီအေ မှတ်ပုံမတင်)
၃။ နယ်စပ်ကသွင်းလာသော အဆင့်မမှီဆေးဝါးများ
၄။ ဆေးဝါးအတုများ

 အဲဒီထဲက ဘယ်လိုလူပေးတဲ့ ဘယ်အတန်းထဲက ဆေးဆို ကိုယ်ယုံယုံကြည်ကြည် သောက်ရဲလဲ?
ရမ်းကုပေးတဲ့ အဆင့်မှီမမှီ မသေချာတဲ့ဆေးဝါး ဆိုသောက်ရဲကြမလားဘဲ။

 ကဲ တိုင်းရင်းဆေးဆိုရင်ကော?
 ထူမခြားနားဘဲလို့ ယူဆပါတယ်။
လက်တွေ့မှာတော့ ဒီလိုမဟုတ်ပါ။ 

ကိုယ်သေချာမလေ့လာထားတဲ့ တိုင်းရင်းဆေးတွေကို လူတွေက တဆင့်အကြားနဲ့တင် ညွှန်းကြလေသတည်း။
ယုံကြည်စွာသုံးစွဲကြလေသတည်း။

အဲဒါ အင်္ဂလိပ်ဆေးကို ရမ်းကုကပေးတာနဲ့ ဘာကွာပါသလဲ။ 

ကျွန်တော်မြင်တဲ့ တိုင်းရင်းဆေးရဲ့ ပြသနာက
 (၁) တိကျသော သတင်း အချက်အလက် နည်းပါးခြင်း၊ 
(၂) ဆေးအတုအယောင်နဲ့ တိုင်းရင်းဆေး အစစ် မကွဲပြားခြင်းနဲ့
 (၃) လူတိုင်းက တိုင်းရင်းဆေးရမ်းကု လုပ်နေကြခြင်းလို့ မြင်ပါတယ်။ 

အခုနပြောသလို တိုင်းရင်းဆေးရမ်းကုတွေကိုတော့ လူတွေက ရမ်းကုလို့ မမြင်ပါ။
အဲဒီ တိုင်းရင်းဆေးရမ်းကုတွေ ကြောင့် တိုင်းရင်းဆေးနာမည်ပျက်တာပါလို့ ဆိုပါရေစ။

 တိုင်းရင်းဆေးကို လေးစားပေမဲ့ ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးလုံးဝ မရှိဘူးလို့ဆိုလာရင်တော့ လုံးဝ ကန့်ကွက်ပါတယ်။ ကိုယ်မကျွမ်းကျင်တဲ့ ဘာသာရပ်ဖြစ်တော့ တိုင်းရင်းဆေးကျမ်းကြီးတွေလဲ လက်လှမ်းကမမှီတော့ တိုင်းရင်းဆေး ကို စနစ်တကျသင်ထားသူတယောက်ရဲ့စာကိုဘဲ ကိုးကားပါရစေ။

http://gilgamesh-blog.blogspot.com/2009/02/blog-post_10.html 

အမှားပါရင်ကြိုတင်တောင်းပန်ပါတယ်။
ဗုဒ္ဓရဲ့ ဘာသာအယူ ယုံကြည်မှုနဲ့ ဆိုင်တဲ့ အဆုံးအမလေးတခုက လက်တွေ့မှာ လောကီရေးရာ ပညာရပ်ဆိုင်ရာ ယုံကြည်မှုတွေနဲ့ လဲ ဘောင်ဝင်နေတာမို့ ဒီနေရာမှာ တခါတည်းဖော်ပြပါရစေ။
ကာလာမသုတ္တန်လေးပါ။
အညတရ ဖိုးသုည။

ရမ္းကု လုပ္ၾကမလား (ေဖာ္ဂ်ီဖြန္႔)

ဉာဏ္မွီသေလာက္ ဆန္းစစ္ၾကည့္ေတာ့
ေနမေကာင္းသူေတြကို အေနာက္တိုင္းေဆး ေပးကုေနၾကသူေတြမွာ

 ၁။ ရမ္းကု
 ၂။ ေဆးဆိုင္မ်ား
၃။ အေျခခံက်န္းမာေရးဝန္ထမ္း ( သားဖြားဆရာမ၊ က်န္းမာေရးလုပ္သား)
၄။ က်န္းမာေရးမွူး
၅။ ဆရာဝန္ ရိုးရိုး / အထူးကု
 ၆. အေတြ႕ အၾကဳံရင့္ေနေသာ ဆရာဝန္ ရိုးရိုး / အထူးကု

 သူတို႔ ေပးေနတဲ့ေဆးေတြမွာ
 ၁။ အဆင့္မွီေဆးဝါးမ်ား ( အက္ဒီေအ မွတ္ပုံတင္)
၂။ နယ္စပ္ကသြင္းလာေသာ အဆင့္မမွီတမွီေဆးဝါးမ်ား ( အက္ဒီေအ မွတ္ပုံမတင္)
၃။ နယ္စပ္ကသြင္းလာေသာ အဆင့္မမွီေဆးဝါးမ်ား
၄။ ေဆးဝါးအတုမ်ား

 အဲဒီထဲက ဘယ္လိုလူေပးတဲ့ ဘယ္အတန္းထဲက ေဆးဆို ကိုယ္ယုံယုံၾကည္ၾကည္ ေသာက္ရဲလဲ?
ရမ္းကုေပးတဲ့ အဆင့္မွီမမွီ မေသခ်ာတဲ့ေဆးဝါး ဆိုေသာက္ရဲၾကမလားဘဲ။

 ကဲ တိုင္းရင္းေဆးဆိုရင္ေကာ?
 ထူမျခားနားဘဲလို႔ ယူဆပါတယ္။
လက္ေတြ႕မွာေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ပါ။

ကိုယ္ေသခ်ာမေလ့လာထားတဲ့ တိုင္းရင္းေဆးေတြကို လူေတြက တဆင့္အၾကားနဲ႔တင္ ညႊန္းၾကေလသတည္း။
ယုံၾကည္စြာသုံးစြဲၾကေလသတည္း။

အဲဒါ အဂၤလိပ္ေဆးကို ရမ္းကုကေပးတာနဲ႔ ဘာကြာပါသလဲ။

ကၽြန္ေတာ္ျမင္တဲ့ တိုင္းရင္းေဆးရဲ့ ျပသနာက
 (၁) တိက်ေသာ သတင္း အခ်က္အလက္ နည္းပါးျခင္း၊
(၂) ေဆးအတုအေယာင္နဲ႔ တိုင္းရင္းေဆး အစစ္ မကြဲျပားျခင္းနဲ႔
 (၃) လူတိုင္းက တိုင္းရင္းေဆးရမ္းကု လုပ္ေနၾကျခင္းလို႔ ျမင္ပါတယ္။

အခုနေျပာသလို တိုင္းရင္းေဆးရမ္းကုေတြကိုေတာ့ လူေတြက ရမ္းကုလို႔ မျမင္ပါ။
အဲဒီ တိုင္းရင္းေဆးရမ္းကုေတြ ေၾကာင့္ တိုင္းရင္းေဆးနာမည္ပ်က္တာပါလို႔ ဆိုပါေရစ။

 တိုင္းရင္းေဆးကို ေလးစားေပမဲ့ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးလုံးဝ မရွိဘူးလို႔ဆိုလာရင္ေတာ့ လုံးဝ ကန႔္ကြက္ပါတယ္။ ကိုယ္မကၽြမ္းက်င္တဲ့ ဘာသာရပ္ျဖစ္ေတာ့ တိုင္းရင္းေဆးက်မ္းႀကီးေတြလဲ လက္လွမ္းကမမွီေတာ့ တိုင္းရင္းေဆး ကို စနစ္တက်သင္ထားသူတေယာက္ရဲ့စာကိုဘဲ ကိုးကားပါရေစ။

http://gilgamesh-blog.blogspot.com/2009/02/blog-post_10.html

အမွားပါရင္ႀကိဳတင္ေတာင္းပန္ပါတယ္။
ဗုဒၶရဲ့ ဘာသာအယူ ယုံၾကည္မွုနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ အဆုံးအမေလးတခုက လက္ေတြ႕မွာ ေလာကီေရးရာ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ယုံၾကည္မွုေတြနဲ႔ လဲ ေဘာင္ဝင္ေနတာမို႔ ဒီေနရာမွာ တခါတည္းေဖာ္ျပပါရေစ။
ကာလာမသုတၱန္ေလးပါ။
အညတရ ဖိုးသုည။





.

ေစတနာနဲ့ ေဆးညႊန္းၾကသည္ သို့ေသာ္…. (ေဇာ္ဂ်ီဖြန့္)

ေစတနာနဲ့ ေဆးညႊန္းၾကသည္ သို့ေသာ္…. 

တိုင္းရင္းေဆးျဖစ္ျဖစ္ အေနာက္တိုင္းေဆးျဖစ္ျဖစ္၊ အခ်င္းခ်င္း ေဆးနည္းေတြ မၽွေဝၾကတာ၊ ေဆးညႊန္းၾကတာေတြဟာ ေစတနာဆိုတာ ျငင္းစရာ လုံးဝမရွိ အားလုံးသိၾကပါ တယ္။ 

ဒါေပမဲ့ ျဖစ္တဲ့ေရာဂါ အေၾကာင္းလဲ ဂဃနဏမသိ၊

ကိုယ္ညြန္းတဲ့ ေဆးအေၾကာင္းလဲ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိဘဲ ညႊန္းေတာ့ ေစတနာက ေဝဒနာျဖစ္ေစတာ အမ်ားသေဘာေပါက္ေစခ်င္ပါတယ္။ 

တိုင္းရင္းေဆးျဖစ္ျဖစ္ အေနာက္တိုင္းေဆးျဖစ္ျဖစ္၊ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတြ ရွိတာမို႔လို၊  ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳး ေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ အနာနဲ႔ေဆးမတဲ့လို႔ ျဖစ္ေစ၊ အနာနဲ႔ေဆးလြဲေနတာကို အဟုတ္မွတ္ကုေနလို႔ ကုထုံးအမွန္ကို အခ်ိန္မွီမရဘဲ အခါေႏွာင္းလို႔ ျဖစ္ေစ၊ လူနာခမ်ာ ဒူကၡေရာက္နိုင္ တာကို သတိခ်ပ္ေစခ်င္ပါတယ္

ဥပမာ သမားေကာင္းတေယာက္ ထံမွာ လူနာ ဘာျဖစ္လို႔၊ ေဆးေပးပါလို႔ သြားေတာင္းရင္  အလြယ္တကူေပးမွာ မဟုတ္ဘဲ ေရာဂါ  လကၡဏာေတြကို ေသခ်ာေမး၊ ျဖစ္နိုင္ရင္ ေသခ်ာ စမ္းသပ္ၿပီးမွေဆးေပးပါတယ္ ။

လကၡဏာေတြ တူေသာ္လဲ ဇစ္ျမစ္မတူတဲ့ေရာဂါေတြအတြက္ ကုထုံးလဲ မတူလို႔ပါ။

လကၡဏာေတြ တူေသာ္လဲ ဇစ္ျမစ္မတူတဲ့ေရာဂါေတြအတြက္ ကုထုံးလဲ မတူလို႔ပါ။

ေဆးဆရာေတြေတာင္ ေဆးကို အဲဒီလို ရမ္းေပး မွန္းေပး မလုပ္ရင္ ေရာဂါ အေၾကာင္း ေဆးအေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာ မသိသူေတြက ေဆးကို အဲဒီလို တဆင့္ၾကား ဗဟုသုတေလးနဲ႔ ညႊန္းသင့္ပါသလားခင္ဗ်ာ။

အဲဒီ ေစတနာ ကိုေဘးဖယ္ထားလိုက္ရင္ အဲဒီလိုေဆးနည္းမၽွေဝတာဟာ ရမ္းကုေဆးကုတာဘဲ မဟုတ္ပါလားဗ်ာ။   

ကြမ္းယာဆိုင္က ေဆးစပ္ေပးတာနဲ႔၊ ေရာဂါ အေၾကာင္း ေဆးအေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာ မသိဘဲ ေဆးညႊန္းတာ၊ ေစတနာနဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ လုံးဝကြဲျပားေသာ္လဲ ၊

လုပ္ရပ္ရဲ့ အရည္အေသြးနဲ႔ ရလာဒ္ကေတာ့ သြားတူပါေၾကာင္း၊

ေစတနာနဲ႔ေပမဲ့ ေရာဂါ အေၾကာင္း ေဆးအေၾကာင္း ဂဃနဏ မသိလ်င္ တိုင္းရင္းေဆးျဖစ္ျဖစ္ အေနာက္တိုင္းေဆးျဖစ္ျဖစ္၊

အခ်င္းခ်င္း ေဆးနည္းေတြ မၽွေဝၾကတာ၊ ညႊန္းၾကတာ မလုပ္သင့္ပါေၾကာင္း၊ ဆင္ျခင္နိုင္ၾကဖို႔ ႏွိုးေဆာ္ပါရေစ ေဆြမ်ိဳးတို႔ေရ။

လြတ္လပ္စြာ သေဘာကြဲလြဲနိုင္ပါတယ္၊

ဖိုးသုညပါ။

ေအာက္ကအကိုးအကားေလးကို

http://gilgamesh-blog.blogspot.com/2009/02/blog-post_10.html မွေကာက္နွုတ္ထားပါသည္။

ေဆးေလာကက အေၾကာင္းအရာႏွစ္ခုကိုႏွစ္ခုႏွိုင္းယွဥ္ၾကရာဝယ္ (ေဇာ္ဂ်ီ)

ေဆးေလာကက အေၾကာင္းအရာႏွစ္ခုကိုႏွစ္ခုႏွိုင္းယွဥ္ၾကရာဝယ္


မေမၽွာ္လင့္ထားတဲ့ ပိုစ့္ေလးတခု ေဖစ့္ ဘြတ္ခ္ မွာေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ဒီပို႔ ေလး ေရးဖို႔ စိတ္ကူးရသြားတယ္။
ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေဝဘန္တာ ဆန္႔က်င္တာမဟုတ္ပါဘူး၊ နားလည္ ေလ့လာထားတာေလးတခ်ိဳ႕ ကို မၽွေဝတဲ့ သေဘာပါ။ ဖတ္မိသူမ်ား စိတ္ အခန္႔မသင့္ ျဖစ္ေစခဲ့ေသာ္ နားလည္ခြင့္ လႊတ္ေပးဖို႔  ႀကိဳတင္ ေတာင္းပန္ပါရေစ။ လႊဲမွားေနတာေလးေတြ ေတြ႕ရင္လဲ  ေထာက္ၿပ ေဝဘန္ေပးပါ၊ ျပန္လည္ စီစစ္ေပးပါမယ္။

" သဘာဝ ေဆး ပညာ ေၾကာင့္
ေသဆုံးရတဲ့လူနာအေရအတြက္
မရွိသေလာက္နည္း ပါတယ္ ။
ျမန္မာ ့တိုင္းရင္းေဆး ေၾကာင့္
ေသဆုံးရတဲ့အေရအတြက္လည္း
အေတာ္ ဘဲနည္း ပါတယ္။
အေနာက္တိုင္း ေဆးပညာျဖင့္ကုသ
၍ ေသဆုံး သြား ေသာ လူနာအေရ
အတြက္ ကေတာ့ တႏွစ္ တႏွစ္ ကို
တစ္သိန္း အထက္မွာ ရွိေနပါတယ္ ။" ဆိုတဲ့ ပို႔စ္ေလးတခုပါ။

တခါ က လူမ်ိဳးေပါင္းစုံရွိတဲ့ နိုင္ငံတခုမွာ သုေတသနစာတမ္းတခုဖတ္တယ္။
အဲ ဒီနိုင္ငံက ျမန္မာျပည္လိုဘဲ လူမ်ိဳးစုတခု ( ကႀကီးလူမ်ိဳး ဆိုပါစို႔) က ၇၅ရာႏွုန္းေလာက္ရွိၿပီး ေနာက္လူမ်ိဳးတစု ( ခေကြးလူမ်ိဳး ဆိုပါစို႔) က ၁၅ ရာႏွုန္းေလာက္၊ က်န္တာက အနည္းစုေပါ့။
သုေတသနစာတမ္း ဖတ္သူက ကိန္းဂဏန္းေတြ ကို အခုလိုေျပာပါတယ္၊
ဥပမာ  ဒီနိုင္ငံမွာ  ဒီ ေရာဂါတခုကို လူထုထဲမွာ စမ္းသပ္စစ္ေဆးပါတယ္။ ငါးႏွစ္အတြင္း  စစ္ေဆးသူ ၅၀၀၀၀ မွာ  ေရာဂါ ျဖစ္ပြားသူ  ၁၅၀၀ ေတြ႕ရွိပါတယ္၊
အဲဒီထဲမွာ ၁၁၀၀ (ေရာဂါျဖစ္သူ အားလုံးရဲ့ ၇၃.၃၃ ရာႏွုန္း ) က ကႀကီးလူမ်ိဳး ေတြျဖစ္ၿပီး ၃၅၀ (ေရာဂါျဖစ္သူ အားလုံးရဲ့ ၂၃.၃၃ ရာႏွုန္း) က ခေကြးလူမ်ိဳး ေတြျဖစ္ေနတာေတြ႕ပါတယ္၊ က်န္ ၅၀ ကေတာ့ လူနည္းစုလူမ်ိဳးေတြပါ ေပါ့။
႐ုတ္တရက္ေတာ့ ၊ေအာ္ ကႀကီးလူမ်ိဳး ေတြ က ဒီေရာဂါ ပိုျဖစ္ပါလားေပါ့။
အဲဒီမွာ တေယာက္ကထ ေထာက္ျပတယ္ ကိန္းဂဏန္းကို ႏွိုင္းယွဥ္ရင္ တူရာတူရာကိုသာယွဥ္ပါတဲ့။
လူမ်ိဳးစု အခ်ိဳးအစားမတူတဲ့ နိုင္ငံမွာ  လူမ်ိဳးတခုခ်င္းရဲ့ ေရာဂါ ျဖစ္ပြားမွု ကို အေရအတြက္နဲ႔ ႏွိုင္းယွဥ္လို႔ မရပါ၊ ေရာဂါ ျဖစ္ပြားမွု ႏွုန္း ကို ႏွိုင္းယွဥ္မွသာ မွန္ကန္ပါတယ္တဲ့။
အေရအတြက္မ်ားတဲ့ လူမ်ိဳးထဲမွာ ေရာဂါျဖစ္သူလဲမ်ားမွာ သဘာဝပါဘဲဆိုေတာ့ အားလုံး သေဘာေပါက္ၿပီး ျပန္တြက္ခိုင္းတယ္။
ကႀကီး လူမ်ိဳး စစ္ေဆးသူ  ၃၈၀၀၀  ေယာက္ မွာ  ေရာဂါေတြ႕ရွိသူ  ၁၁၀၀၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေရာဂါျဖစ္ပြားႏွုန္း ၂.၈၉၄ ရာႏွုန္း ျဖစ္ၿပီး

ခေကြးလူမ်ိဳး စစ္ေဆးသူ  ၉၈၀၀  ေယာက္ မွာ  ေရာဂါေတြ႕ရွိသူ  ၃၅၀၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေရာဂါျဖစ္ပြားႏွုန္း ၃.၅၇၁ ရာႏွုန္း ျဖစ္ေနတာေတြ႕ရပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ ခေကြးလူမ်ိဳး က ကႀကီး လူမ်ိဳးနဲ႔ ယွဥ္ရင္ လူမ်ိဳးတခုခ်င္းစီမွာ အဲဒီေရာဂါျဖစ္တဲ့ ျဖစ္ပြား ႏွုန္း ပိုမ်ားတယ္ ျဖစ္သြားေရာ။
ဒါေတာင္မမွန္ေသးပါဘူးတဲ့
ဒီေရာဂါက အသက္ႀကီးတဲ့ လူေတြမ်ာပိုျဖစ္တဲ့ ေရာဂါ ျဖစ္ေနတယ္၊ အဲဒီေတာ့ စပ္းသပ္တဲ့ လူေတြရဲ့ အသက္ အုပ္စုခြဲၿပီး တူတဲ့ အစုခ်င္း ႏွိုင္းယွဥ္မွ မွန္မယ္တဲ့။
ဥပမာ သက္ႀကီးပိုင္းမ်ားတဲ့ ခေကြးလူမ်ိဳး ေတြရဲ့ ေရာဂါ ျဖစ္ႏွုန္းကို သက္လတ္ပိုင္းမ်ားတဲ့ကႀကီး လူမ်ိဳး ေတြရဲ့ ေရာဂါ ျဖစ္ႏွုန္း နဲ႔ သြားယွဥ္ရင္ေတာ့ ခေကြးလူမ်ိဳး ေတြရဲ့ ေရာဂါ ျဖစ္ႏွုန္း ကမ်ားတာေပါ့။
ျဖစ္သင့္တာက သက္ႀကီးပိုင္း ခေကြးလူမ်ိဳး ေတြရဲ့ ေရာဂါ ျဖစ္ႏွုန္း ကို သက္တူရြယ္တူ ကႀကီး လူမ်ိဳး ေတြရဲ့ ေရာဂါ ျဖစ္ႏွုန္း နဲ႔ယွဥ္ၾကည့္ ၊
သက္လတ္ပိုင္း ခေကြးလူမ်ိဳး ေတြရဲ့ ေရာဂါ ျဖစ္ႏွုန္း ကို သက္တူရြယ္တူ ကႀကီး လူမ်ိဳး ေတြရဲ့ ေရာဂါ ျဖစ္ႏွုန္း နဲ႔ယွဥ္ၾကည့္၊
တူရာ အုပ္စုေတြရဲ့ ေရာဂါ ျဖစ္ႏွုန္း ေတြကိုႏွိုင္းယွဥ္မွမွန္ပါတယ္တဲ့။

အထက္က ပိုစ့္ က မွတ္ခ်က္ကလဲ ဒီလိုပါဘဲ
အေနာက္တိုင္း ေဆးပညာျဖင့္ကုသ သူ အေရအတြက္ မ်ားရင္ သူနဲ႔ ကုရင္း ေသဆုံး သြား ေသာ လူနာအေရ
အတြက္ ကလဲမ်ားပါမယ္။

ျမန္မာ ့တိုင္းရင္းေဆး ေၾကာင့္ ေသဆုံးရတဲ့အေရအတြက္လည္း အေတာ္ ဘဲနည္း လို႔ ေျပာနိုင္ဖို႔ ျမန္မာ ့တိုင္းရင္းေဆး ကို သုံးကုသခံသူ အေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္မွာ ေသသူဘယ္ေလာက္၊ ဒါေၾကာင့္ ေသႏွုန္း ဘယ္ေလာက္ လို႔ေျပာရပါမယ္။
အဲဒီေသႏွုန္းကို အေနာက္တိုင္း ေဆးပညာျဖင့္ကုသ ခံသူ အေရအတြက္
ဘယ္ေလာက္မွာ ေသသူဘယ္ေလာက္၊ ဒါေၾကာင့္ ေသႏွုန္း ဘယ္ေလာက္ ဆိုတာနဲ႔ ယွဥ္ရပါတယ္။
ဒါေတာင္ ျဖစ္တဲ့ ေရာဂါ၊ ကုသခံသူေတြရဲ့ အသက္၊ ေရာဂါ ကၽြမ္းရင့္ေနမွု စတာေတြတူရာအုပ္စုေတြ ခြဲၿပီး ႏွိုင္းယွဥ္ရပါမယ္။
တိုင္းရင္းေဆး ကို သုံး ကုသခံသူေတြက ေရာဂါ ကၽြမ္းရင့္ေတြမ်ားေနရင္ တိုင္းရင္းေဆး  ေၾကာင့္ ေသဆုံးရတဲ့ႏွုန္းလဲျမင့္သြားမွာေပါ့။
တိုင္းရင္းေဆး ကို သုံး ကုသခံသူေတြက သာမန္ ကိုက္ခဲ ဖ်ားနာသူေတြမ်ားေနရင္ ေတာ့ တိုင္းရင္းေဆး  ေၾကာင့္ ေသဆုံးရတဲ့ႏွုန္းလဲနည္းသြားမွာေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ ေဆးပညာႏွစ္ခုရဲ့ ေသႏွုန္းကို ႏွိုင္းခ်င္ရင္ အဲဒီပညာေတြသုံး ကုသခံသူေတြကို
တူရာအုပ္စုေတြ ခြဲၿပီး တစုခ်င္းစီရဲ့ ေသႏွုန္းခ်င္း ႏွိုင္းယွဥ္မွ မွန္နိုင္ပါတယ္။
အမ်ားသိသာေအာင္ ရွင္းျပရင္လဲ ကိန္းဂဏန္းေလးေတြပါ ပါရင္ ပို လက္ခံရလြယ္ပါတယ္ ဆိုပါရေစ။
သိသမၽွ မၽွေဝတာပါ။ လြတ္လပ္စြာ သေဘာကြဲလြဲနိုင္ပါတယ္။
ေဝဘန္ေထာက္ျပမွုေတြကို ႀကိဳဆို ပညာယူေနပါမယ္။
ဖိုးသုညပါ။

ဆေးလောကက အကြောင်းအရာနှစ်ခုကိုနှစ်ခုနှိုင်းယှဉ်ကြရာဝယ် (ယူနီကုဒ်)

ဆေးလောကက အကြောင်းအရာနှစ်ခုကိုနှစ်ခုနှိုင်းယှဉ်ကြရာဝယ်

မမျှော်လင့်ထားတဲ့ ပိုစ့်လေးတခု ဖေစ့် ဘွတ်ခ် မှာတွေ့လိုက်ရတော့ ဒီပို့ လေး ရေးဖို့ စိတ်ကူးရသွားတယ်။
ဘယ်သူ့ကိုမှ ဝေဘန်တာ ဆန့်ကျင်တာမဟုတ်ပါဘူး၊ နားလည် လေ့လာထားတာလေးတချို့ ကို မျှဝေတဲ့ သဘောပါ။ ဖတ်မိသူများ စိတ် အခန့်မသင့် ဖြစ်စေခဲ့သော် နားလည်ခွင့် လွှတ်ပေးဖို့  ကြိုတင် တောင်းပန်ပါရစေ။ လွှဲမှားနေတာလေးတွေ တွေ့ရင်လဲ  ထောက်ပြ ဝေဘန်ပေးပါ၊ ပြန်လည် စီစစ်ပေးပါမယ်။

" သဘာဝ ဆေး ပညာ ကြောင့်
သေဆုံးရတဲ့လူနာအရေအတွက်
မရှိသလောက်နည်း ပါတယ် ။
မြန်မာ ့တိုင်းရင်းဆေး ကြောင့်
သေဆုံးရတဲ့အရေအတွက်လည်း
အတော် ဘဲနည်း ပါတယ်။
အနောက်တိုင်း ဆေးပညာဖြင့်ကုသ
၍ သေဆုံး သွား သော လူနာအရေ
အတွက် ကတော့ တနှစ် တနှစ် ကို
တစ်သိန်း အထက်မှာ ရှိနေပါတယ် ။" ဆိုတဲ့ ပို့စ်လေးတခုပါ။

တခါ က လူမျိုးပေါင်းစုံရှိတဲ့ နိုင်ငံတခုမှာ သုတေသနစာတမ်းတခုဖတ်တယ်။
အဲ ဒီနိုင်ငံက မြန်မာပြည်လိုဘဲ လူမျိုးစုတခု ( ကကြီးလူမျိုး ဆိုပါစို့) က ၇၅ရာနှုန်းလောက်ရှိပြီး နောက်လူမျိုးတစု ( ခကွေးလူမျိုး ဆိုပါစို့) က ၁၅ ရာနှုန်းလောက်၊ ကျန်တာက အနည်းစုပေါ့။
သုတေသနစာတမ်း ဖတ်သူက ကိန်းဂဏန်းတွေ ကို အခုလိုပြောပါတယ်၊
ဥပမာ  ဒီနိုင်ငံမှာ  ဒီ ရောဂါတခုကို လူထုထဲမှာ စမ်းသပ်စစ်ဆေးပါတယ်။ ငါးနှစ်အတွင်း  စစ်ဆေးသူ ၅၀၀၀၀ မှာ  ရောဂါ ဖြစ်ပွားသူ  ၁၅၀၀ တွေ့ရှိပါတယ်၊
အဲဒီထဲမှာ ၁၁၀၀ (ရောဂါဖြစ်သူ အားလုံးရဲ့ ၇၃.၃၃ ရာနှုန်း ) က ကကြီးလူမျိုး တွေဖြစ်ပြီး ၃၅၀ (ရောဂါဖြစ်သူ အားလုံးရဲ့ ၂၃.၃၃ ရာနှုန်း) က ခကွေးလူမျိုး တွေဖြစ်နေတာတွေ့ပါတယ်၊ ကျန် ၅၀ ကတော့ လူနည်းစုလူမျိုးတွေပါ ပေါ့။
ရုတ်တရက်တော့ ၊အော် ကကြီးလူမျိုး တွေ က ဒီရောဂါ ပိုဖြစ်ပါလားပေါ့။
အဲဒီမှာ တယောက်ကထ ထောက်ပြတယ် ကိန်းဂဏန်းကို နှိုင်းယှဉ်ရင် တူရာတူရာကိုသာယှဉ်ပါတဲ့။
လူမျိုးစု အချိုးအစားမတူတဲ့ နိုင်ငံမှာ  လူမျိုးတခုချင်းရဲ့ ရောဂါ ဖြစ်ပွားမှု ကို အရေအတွက်နဲ့ နှိုင်းယှဉ်လို့ မရပါ၊ ရောဂါ ဖြစ်ပွားမှု နှုန်း ကို နှိုင်းယှဉ်မှသာ မှန်ကန်ပါတယ်တဲ့။ 
အရေအတွက်များတဲ့ လူမျိုးထဲမှာ ရောဂါဖြစ်သူလဲများမှာ သဘာဝပါဘဲဆိုတော့ အားလုံး သဘောပေါက်ပြီး ပြန်တွက်ခိုင်းတယ်။
ကကြီး လူမျိုး စစ်ဆေးသူ  ၃၈၀၀၀  ယောက် မှာ  ရောဂါတွေ့ရှိသူ  ၁၁၀၀၊ ထို့ကြောင့် ရောဂါဖြစ်ပွားနှုန်း ၂.၈၉၄ ရာနှုန်း ဖြစ်ပြီး

ခကွေးလူမျိုး စစ်ဆေးသူ  ၉၈၀၀  ယောက် မှာ  ရောဂါတွေ့ရှိသူ  ၃၅၀၊ ထို့ကြောင့် ရောဂါဖြစ်ပွားနှုန်း ၃.၅၇၁ ရာနှုန်း ဖြစ်နေတာတွေ့ရပါတယ်။
အဲဒီတော့ ခကွေးလူမျိုး က ကကြီး လူမျိုးနဲ့ ယှဉ်ရင် လူမျိုးတခုချင်းစီမှာ အဲဒီရောဂါဖြစ်တဲ့ ဖြစ်ပွား နှုန်း ပိုများတယ် ဖြစ်သွားရော။
ဒါတောင်မမှန်သေးပါဘူးတဲ့
ဒီရောဂါက အသက်ကြီးတဲ့ လူတွေမျာပိုဖြစ်တဲ့ ရောဂါ ဖြစ်နေတယ်၊ အဲဒီတော့ စပ်းသပ်တဲ့ လူတွေရဲ့ အသက် အုပ်စုခွဲပြီး တူတဲ့ အစုချင်း နှိုင်းယှဉ်မှ မှန်မယ်တဲ့။
ဥပမာ သက်ကြီးပိုင်းများတဲ့ ခကွေးလူမျိုး တွေရဲ့ ရောဂါ ဖြစ်နှုန်းကို သက်လတ်ပိုင်းများတဲ့ကကြီး လူမျိုး တွေရဲ့ ရောဂါ ဖြစ်နှုန်း နဲ့ သွားယှဉ်ရင်တော့ ခကွေးလူမျိုး တွေရဲ့ ရောဂါ ဖြစ်နှုန်း ကများတာပေါ့။
ဖြစ်သင့်တာက သက်ကြီးပိုင်း ခကွေးလူမျိုး တွေရဲ့ ရောဂါ ဖြစ်နှုန်း ကို သက်တူရွယ်တူ ကကြီး လူမျိုး တွေရဲ့ ရောဂါ ဖြစ်နှုန်း နဲ့ယှဉ်ကြည့် ၊
သက်လတ်ပိုင်း ခကွေးလူမျိုး တွေရဲ့ ရောဂါ ဖြစ်နှုန်း ကို သက်တူရွယ်တူ ကကြီး လူမျိုး တွေရဲ့ ရောဂါ ဖြစ်နှုန်း နဲ့ယှဉ်ကြည့်၊
တူရာ အုပ်စုတွေရဲ့ ရောဂါ ဖြစ်နှုန်း တွေကိုနှိုင်းယှဉ်မှမှန်ပါတယ်တဲ့။

အထက်က ပိုစ့် က မှတ်ချက်ကလဲ ဒီလိုပါဘဲ
အနောက်တိုင်း ဆေးပညာဖြင့်ကုသ သူ အရေအတွက် များရင် သူနဲ့ ကုရင်း သေဆုံး သွား သော လူနာအရေ
အတွက် ကလဲများပါမယ်။

မြန်မာ ့တိုင်းရင်းဆေး ကြောင့် သေဆုံးရတဲ့အရေအတွက်လည်း အတော် ဘဲနည်း လို့ ပြောနိုင်ဖို့ မြန်မာ ့တိုင်းရင်းဆေး ကို သုံးကုသခံသူ အရေအတွက် ဘယ်လောက်မှာ သေသူဘယ်လောက်၊ ဒါကြောင့် ေသနှုန်း ဘယ်လောက် လို့ပြောရပါမယ်။
အဲဒီသေနှုန်းကို အနောက်တိုင်း ဆေးပညာဖြင့်ကုသ ခံသူ အရေအတွက်
ဘယ်လောက်မှာ သေသူဘယ်လောက်၊ ဒါကြောင့် သေနှုန်း ဘယ်လောက် ဆိုတာနဲ့ ယှဉ်ရပါတယ်။
ဒါတောင် ဖြစ်တဲ့ ရောဂါ၊ ကုသခံသူတွေရဲ့ အသက်၊ ရောဂါ ကျွမ်းရင့်နေမှု စတာတွေတူရာအုပ်စုတွေ ခွဲပြီး နှိုင်းယှဉ်ရပါမယ်။
တိုင်းရင်းဆေး ကို သုံး ကုသခံသူတွေက ရောဂါ ကျွမ်းရင့်တွေများနေရင် တိုင်းရင်းဆေး  ကြောင့် သေဆုံးရတဲ့နှုန်းလဲမြင့်သွားမှာပေါ့။
တိုင်းရင်းဆေး ကို သုံး ကုသခံသူတွေက သာမန် ကိုက်ခဲ ဖျားနာသူတွေများနေရင် တော့ တိုင်းရင်းဆေး  ကြောင့် သေဆုံးရတဲ့နှုန်းလဲနည်းသွားမှာပေါ့။
ဒါကြောင့် ဆေးပညာနှစ်ခုရဲ့ သေနှုန်းကို နှိုင်းချင်ရင် အဲဒီပညာတွေသုံး ကုသခံသူတွေကို
တူရာအုပ်စုတွေ ခွဲပြီး တစုချင်းစီရဲ့ သေနှုန်းချင်း နှိုင်းယှဉ်မှ မှန်နိုင်ပါတယ်။
အများသိသာအောင် ရှင်းပြရင်လဲ ကိန်းဂဏန်းလေးတွေပါ ပါရင် ပို လက်ခံရလွယ်ပါတယ် ဆိုပါရစေ။
သိသမျှ မျှဝေတာပါ။ လွတ်လပ်စွာ သဘောကွဲလွဲနိုင်ပါတယ်။
ဝေဘန်ထောက်ပြမှုတွေကို ကြိုဆို ပညာယူနေပါမယ်။
ဖိုးသုညပါ။